woensdag 31 augustus 2011

Ontspannen dagje verandert in gespannen nachtje

 
's-Morgens hebben we eerst iemand van de Gemeente Den Haag 'op visite'. We hebben een aanvraag gedaan voor een tillift, en er moet bekeken worden of het wel noodzakelijk is een plafondlift te verstrekken. Als ze kunnen volstaan met het leveren van een mobiele tillift, dan is dat voordeliger en makkelijker uiteraard. Maar helaas kunnen we niet uit de voeten met zo'n groot bakbeest in de badkamer enz. dus met een beetje geluk hebben we straks een prachtige achtbaan aan het plafond... wordt vervolgd.

Paul was vrij. We hebben samen Romy naar het KDC gebracht en zijn daarna doorgereden naar Harderwijk, naar de sauna. Was voor ons de eerste keer, en het was een super ervaring! Niet alle sauna's vonden we even prettig, maar over het algemeen hebben we er heel erg van genoten! Het was mooi weer, dus we konden ook nog buiten zwemmen en in de zon liggen, heerlijk! Romy mocht bij opa en oma slapen, dus we konden ook nog op ons gemak uit eten. We maken eigenlijk te weinig tijd vrij voor dit soort dingen, maar het was een heerlijk dagje en volledig ontspannen gingen we ons bedje in...

Als om 2 uur de telefoon gaat zit ik rechtop in bed en weet meteen dat er iets niet in orde is. Het is Paul z'n moeder. Romy heeft anderhalf uur geleden een aanvalletje gehad, en ze leek er goed uit te zijn, maar haar hartslag blijft boven de 200 steken. Met de telefoon nog aan m'n oor en met 1 been in m'n spijkerbroek spoor ik Paul ook aan op te staan, binnen 10 minuten zijn we bij Romy. Even snel polshoogte genomen en met de Stesolid in de hand bel ik de SEH. Kan dit nog epilepsie zijn, ook al maakt ze contact? Het antwoord is ja. Na 1 keer stesolid toedienen zien we geen verandering, en ook na de 2e dosis blijft haar hartslag nog op 220 slagen per minuut... véél te hoog!. Ik bel 112, en daarna nog een keer naar de SEH, om aan te kondigen dat we onderweg zijn. De ambulance broeders meten met hun apparatuur dezelfde waardes, dus ze moet inderdaad mee naar het ziekenhuis. In de ambulance wordt alvast een hartfilmpje gemaakt, en blijkt dat haar bloeddruk aan de lage kant is. Romy ligt stilletjes om zich heen te kijken en staart naar alles wat licht geeft. Eenmaal in het ziekenhuis wordt er nog een keer een hartfilmpje gemaakt, bloeddruk gemeten en bloed afgenomen. Er kan geen andere reden gevonden worden voor de hoge hartslag dan dat er toch nog een aanval bezig is, dus krijgt ze midazolam toegediend. Uiteindelijk begint om 4 uur haar hartslag te zakken, en kan ze eindelijk de rust vinden haar ogen dicht te doen. Als het stabiel blijft durven we het aan om haar weer mee naar huis te nemen, en als we dan om 6.30 uur in de auto zitten wordt het al licht en begint het verkeer op gang te komen. Voor de meeste mensen begint er gewoon weer een nieuwe werkdag, maar voor Romy en voor ons is elke dag weer een avontuur. Vermoeid en bezorgd om de dag van morgen zoeken we ons bed op, in de hoop toch nog een paar uurtjes te kunnen slapen. We zijn toe aan een dagje sauna.....