We zijn weer thuis!!!

 
Wow, wat een gigantische kanjer is het toch weer. Zodra Romy zich maar iets beter voelt, wil ze alweer zitten en we hebben zelfs een paar lachjes gezien. Is ze blij dat het slangetje uit haar neus / keel is? zitten we met de medicatie tegen de epilepsie eindelijk weer op een goed niveau?? Of had ze gewoon door dat we naar huis mochten???

Hoe dan ook, het gaat goed met Romy. Ze heeft nog wel last van de buikwond natuurlijk, en ze voelt zich vast nog aardig beurs van binnen door alle ingewanden die verschoven zijn. De autorit naar huis was vermoeiend, maar we hadden niet verwacht dat dat al weer zou kunnen nu, echt helemaal super. we zijn zo trots op haar!