Wat is het toch fijn dat we nog niet vergeten zijn hoe we moeten genieten van het leven!! Maar daar gaat nog wel wat aan vooraf :-)
Om uiteindelijk met een wagen volgeladen op pad te gaan richting Katjeskelder, moest Romy eerst nog even bloed laten prikken. Omdat we de formulieren al in huis hadden, en we op tijd wilden gaan rijden om de vrijdag-middag-spits voor te zijn, deze keer niet in het JKZ bloed laten prikken maar bij ons in de wijk bij de polikliniek. Echt super dat dat zo dichtbij zit, dat scheelt enorm veel reis-en wachttijd, maar...... Dan moet het prikken ook wel goed gaan natuurlijk.... en de vorige keer was het goed gelukt dus waarom zou het deze keer niet goed gaan??? Nou, waarschijnlijk omdat het weer ietsjes, ja ietsjes beter gaat met Romy en ze weer wat meer op alles en dus ook op pijnprikkels gaat reageren. Met 2 man (lees vrouw) hielden we Romy in bedwang en de 3e deed het prikwerk. Het ging goed, meteen raak en 2 buisjes stroomden vol, Romy gaf geen kik, de kanjer, en keek hoe het bloed in de buisjes terecht kwam. Wat zal ze dan denken?? Helaas sloeg het vat dicht en bleef het bij 2 buisjes, shit, dan nog maar even proberen in je andere arm. Ook die was in 1 keer raak, maar je voelde de prik goed en trok je arm even weg. Op zich leek het goed te gaan, want de naald zat er nog gewoon in, maar ws toch net uit het vaatje, want er kwam geen druppel in het buisje terecht, en we moesten er nog 3... Shit, shit, shit, voor niets 2 blauwe armen, voor niets de stress voor jou van de witte jassen, voor niets te laat je medicijnen (mogen pas na het prikken), voor niets heen en weer... Volgende keer maar van tevoren Emla smeren, misschien voel je de prik dan niet zo en blijf je nog beter zitten, en je doet het al zo goed!!! En toch maar naar het JKZ. Tot nu toe is het daar altijd goed gegaan, en het is ook fijn dat ze je daar kennen, en gek op je zijn!! Niet dat ze niet lief zijn bij de polikliniek hoor!
Thuis even bij moeten komen van dit avontuur, en vervolgens op pad naar de fysio. De eertse 10 minuten deed je goed mee, maar toen was het op en gaf je bij elke oefening na 10 seconden aan dat je er klaar mee was. Jammer, maar onwijs goed dát je het aangeeft!!
Nog even een boodschapje gedaan, medicijnen en andere materialen opgehaald bij de apotheek en een boterham naar binnen gewerkt.... en dan!! Tijd voor een weekendje weg! Even voor 13.30 zitten we in de auto en kunnen we op weg richting Katjeskelder. Dennis, Wendy, Megan en Lisa zijn er al lang natuurlijk en bellen dat ze alvast een duik in het zwembad nemen, het is er leuk vertellen ze, dus we gaan met nog meer zin 'en route...'
En inderdaad, het is een heel leuk park, een ruim huisje en nog belangrijker: Het is onwijs mooi weer en we hebben goed gezelschap, dit weekend kan niet meer stuk!!
Om uiteindelijk met een wagen volgeladen op pad te gaan richting Katjeskelder, moest Romy eerst nog even bloed laten prikken. Omdat we de formulieren al in huis hadden, en we op tijd wilden gaan rijden om de vrijdag-middag-spits voor te zijn, deze keer niet in het JKZ bloed laten prikken maar bij ons in de wijk bij de polikliniek. Echt super dat dat zo dichtbij zit, dat scheelt enorm veel reis-en wachttijd, maar...... Dan moet het prikken ook wel goed gaan natuurlijk.... en de vorige keer was het goed gelukt dus waarom zou het deze keer niet goed gaan??? Nou, waarschijnlijk omdat het weer ietsjes, ja ietsjes beter gaat met Romy en ze weer wat meer op alles en dus ook op pijnprikkels gaat reageren. Met 2 man (lees vrouw) hielden we Romy in bedwang en de 3e deed het prikwerk. Het ging goed, meteen raak en 2 buisjes stroomden vol, Romy gaf geen kik, de kanjer, en keek hoe het bloed in de buisjes terecht kwam. Wat zal ze dan denken?? Helaas sloeg het vat dicht en bleef het bij 2 buisjes, shit, dan nog maar even proberen in je andere arm. Ook die was in 1 keer raak, maar je voelde de prik goed en trok je arm even weg. Op zich leek het goed te gaan, want de naald zat er nog gewoon in, maar ws toch net uit het vaatje, want er kwam geen druppel in het buisje terecht, en we moesten er nog 3... Shit, shit, shit, voor niets 2 blauwe armen, voor niets de stress voor jou van de witte jassen, voor niets te laat je medicijnen (mogen pas na het prikken), voor niets heen en weer... Volgende keer maar van tevoren Emla smeren, misschien voel je de prik dan niet zo en blijf je nog beter zitten, en je doet het al zo goed!!! En toch maar naar het JKZ. Tot nu toe is het daar altijd goed gegaan, en het is ook fijn dat ze je daar kennen, en gek op je zijn!! Niet dat ze niet lief zijn bij de polikliniek hoor!
Thuis even bij moeten komen van dit avontuur, en vervolgens op pad naar de fysio. De eertse 10 minuten deed je goed mee, maar toen was het op en gaf je bij elke oefening na 10 seconden aan dat je er klaar mee was. Jammer, maar onwijs goed dát je het aangeeft!!
Nog even een boodschapje gedaan, medicijnen en andere materialen opgehaald bij de apotheek en een boterham naar binnen gewerkt.... en dan!! Tijd voor een weekendje weg! Even voor 13.30 zitten we in de auto en kunnen we op weg richting Katjeskelder. Dennis, Wendy, Megan en Lisa zijn er al lang natuurlijk en bellen dat ze alvast een duik in het zwembad nemen, het is er leuk vertellen ze, dus we gaan met nog meer zin 'en route...'
En inderdaad, het is een heel leuk park, een ruim huisje en nog belangrijker: Het is onwijs mooi weer en we hebben goed gezelschap, dit weekend kan niet meer stuk!!
Ik zal er geen volledig 'reisverslag' van maken, maar we hebben wel hele gezellige dingen gedaan: Veel, heel veel buiten gezeten en gegeten, waarbij natuurlijk de BBQ niet mocht ontbreken, kleine pannekoekjes gemaakt (a la gourmetten zeg maar), in het zonnetje ontbeten, wow, wat een weer!! Verder hebben we een heleboel oude en gekke spelletjes gedaan: flessenvoetbal, waterballonnen gevecht, badminton en butt head... Wat dat is?? Grote hilariteit, kijk zelf maar:
Natuurlijk zijn we ook gaan zwemmen, wandelen, trampoline spingen, was er een badje in de tuin om in te spetteren, konden we het niet laten om van Fristi en Ice Tea te genieten op een terrasje, en konden de papa's en de mama's zich uitleven als de kinderen op bed lagen. Er moest natuurlijk gekaart worden, we hebben het dobbelspel met kadootjes gespeeld en aan wijn en lekkere hapjes ontbrak het niet :-) En had ik al gezegd dat het héél erg gezellig was en dat het al weer veel te lang geleden was, zo'n weekendje samen weg?
Nog even een paar kiekjes om dit heerlijke weekend nooit meer te vergeten.
Lief vriendje en lieve vriendinnetjes: bedankt voor de gezelligheid!
