Eigenlijk geen tijd, maar toch even snel het laatste nieuws....
Zondag nacht was daar dan toch ineens de koorts. En ze zag er ook zieker uit en klonk flink benauwd. Ik denk dat we zonder saturatiemeter thuis pas op dit moment aan de bel hadden getrokken.
Maandagochtend zakte de koorts en kon ook de O2 een heel stuk naar beneden, ze redde het met een neusbrilletje met 0,5 liter O2. Maar 's-middags was het weer flink mis, was ze erg benauwd en had ze maar net genoeg aan 2 liter via een mond / neus kapje. Gelukkig ging de nacht redelijk en kon de zuurstof weer afgebouwd worden. Vandaag ging het een stuk beter. De fysio was erg tevreden en ook de arts vond dat haar longen een stuk beter klonken. Vandaag was Romy koortsvrij.
We hebben de artsen er nog niet volledig van kunnen overtuigen dat we de saturatiemeter niet willen omdat we het nou zo interessant vinden, maar dat we ons zo veel zorgen om haar maken dat we anders geen oog dicht doen. Ook zijn er nog de nodige andere punten om voor te vechten, zoals onderzoeken die we graag uit zouden willen zetten, en een afspraak bij een longarts lijkt in deze situatie toch ook geen overbodige luxe.
Maar dat Romy weer opknapt is natuurlijk prioriteit nummer 1, en daar zijn we dan ook dag (en nacht) mee bezig. Ze liet net een piepklein ondeugend lachje zien, en o wat smelt je dan!! Hopen dat deze lijn door zet.