vrijdag 16 juli 2010

Villa Kakelbont - Dag 4

Niet normaal, vrijdag alweer, wat is die week voorbij gevlogen zeg! Maar wel heel positief! Ik heb het gevoel dat er heel serieus gekeken wordt naar alle beperkingen en naar alle mogelijkheden. Geen idee nog wat er over 2 weken uit zal komen, mar het zal zeker niet voor niets zijn geweest.

Vandaag Fysio. Op de mat geoefend met zijzit e.d. Hij durfde Romy wel in de Janneke te  zetten en was erg benieuwd wat ze zou doen. Ze heeft het behoorlijk lang volgehouden, maar echt steun nemen doet ze niet. Ze zit bijna alleen, en trippelt dan een beetje, van lopen is geen sprake. Hij twijfelt dan ook of het nu wel verstandig is om daarmee te oefenen, moet ze niet eerst leren weer steun te nemen op haar benen?! Best een logische gedachte eigenlijk... Zo is het goed om alles te inventariseren nu, dan kan er straks een goed behandelplan gemaakt worden.

Ook de ergo was vandaag van de partij en we hebben allerlei speelgoed met geluid en actie/reactie dingen uitgeprobeerd. Romy was eigenlijk nergens voor te porren en hing lekker opzij in haar wandelwagen. uit de wagen dan maar, en op de mat. Voor de spiegel / op de bal enz. Romy vond het leuk en werd veel 'wakkerder' Ergo ging veel mee in de bewegingen die Romy zelf steeds maakte en dat leek goed te werken. Nu was er wel aandacht voor het speelgoed, al zittend op de grote bal bijvoorbeeld. Ook was duidelijk te merken dat Romy het heel fijn vindt als je haar heel goed vast houdt. Veel steun, veiligheid en geborgenheid bieden, en daar knapte ze van op. Nou vind ik toch dat ze de laatste tijd veel meer op zoek is naar contact, knuffelen vindt ze fijn, en daar moest ze voorheen nooit zo veel van hebben. Dus dat klopt wel aardig met wat we daar zagen...

De revalidatiearts was even op de groep geweest, maar ze zaten op dat moment te eten. Ze heeft dus niet zelf naar Romy gekeken, maar wel om de X-foto's gevraagd. Ze is maandag in het Sophia kinderziekenhuis en wil daar even overleggen met een orthopeed. Ik heb de foto's naar haar gemaild en ben benieuwd wat een andere orthopeed er over zal zeggen!
Tussen de therapieën door ben ik steeds van de groep af gegaan, het was natuurlijk eigenlijk de bedoeling dat ik Romy alleen maar zou brengen en halen, maar de therapeuten vinden het fijn als ik mee kijk en vragen nog van alles, en het is steeds maar een halve dag deze week (op 1 dag na) dus dat is ook niet de moeite om naar huis te gaan tussendoor. Ik heb benden thee gehaald en lekker even op een bankje in de tuin gezeten.  Heerlijk rustig, maar dan ga je je wel vervelen :-) gelukkig had ik een klein boekje bij me, en had ik nog een heleboel oude sms'jes te deleten enz. zo is het toch nog snel 12 uur geworden en heb ik Romy weer opgehaald. Ze had er totaal geen probleem mee als ik er niet bij was, dus dat is heel erg prettig!!


Op weg naar huis komen we langs Blijdorp en het was nu wel een hele mooie middag om daar even naar binnen te piepen. Handig hoor, zo'n abonnement. Anders zou ik niet even voor 2 uurtjes naar de dierentuin gaan, en veel langer hoeft niet met Romy, dan hebben we het allebei wel weer gezien! Romy had niet echt een goeie dag vandaag, en was aardig aan het staren. De dieren wat verder weg zag ze dan ook echt niet, zelfs de olifanten maakten geen indruk :-) In het oceanium werd ze wakker hoor, prachtig vindt ze de vissen. Ik moet zeggen dat ik dat zelf ook wel heel bijzonder vind. Het laatste stuk waar je langs loopt, waar pijlstaart roggen zitten en andere grote vissen die voorbij schieten, dat vinden we allebei machtig. Met dat beeld op ons netvlies verlaten we de dierentuin weer, tot de volgende keer roep ik, en Romy is alweer blij de auto te zien. Bijna thuis (nog 1 kruising te gaan) werd er gebeld: Paul: Hij was op de fiets vandaag en het was ineens heel hard gaan regenen, of we hem niet even op konden halen... had ie maar 20 minuten eerder gebeld, toen waren we nog in Rotterdam! nou ja, rechtsomkeert dan maar en gelukkig waren we zo in Delfgauw. Het was rustig op de weg en we waren snel weer thuis. Moe, maar voldaan :-)